ترکمن، رامیان، مراسم

ترکمن، رامیان، مراسم، عروسی

در مراسم عروسی قبلا پدر هر کسی را انتخاب کرد می بایست فرزندش با همان فرد مورد نظر ازدواج نماید، ولی در حال حاضر این مسائل از بین رفته و هر پسری و دختری که همدیگر را بخواهند و قبول نمایند خانواده ایشان از طریق یک نفر از اقوامشان به خانواده فرد مورد نظر مراجعه و قبول ازدواج را از طرف دختر می گیرد. سپس عده ای از افراد مسن و فامیل های وابسته جمع می شوند و به خانه عروس جهت خواستگاری مراجعه می نمایند که به مراسم فوق خواستگاری می گویند و معمولا این موارد شب ها انجام می شود و در آن شب موضوع مال و قباله را تعیین می نمایند. بعد از اتمام صحبت ها چای و شیرینی صرف می نمایند و برمی گردند و سپس مراسم عقدکنان را در روز معین می گذارند و برنامه عقدکنان نیز از طرف داماد اجناس خوراکی و شیرینی و میوه به خانه عروس برده می شود و بعد مراسم عقد برگزار می گردد و در ضمن خواندن صیغه عقد رسم است که فردی را که به او مشکوک هستند در هنگام عقد در اتاق نمی گذارند و همچنین هنگام خواندن صیغه عقد تعدادی از نزدیکان و دوستان عروس روی سر او قند می سایند تا مراسم عقد و خواندن صیغه تمام شود و سپس بعد از مدتی که گذشت عروسی پیش می آید.

عروسی نیز به این صورت می باشد که یک شب قبل از بردن عروس به خانه داماد جشن می گیرند و این شب را نیز شب حنابندان می گویند و در این شب از طریق بستگان، دوستان و آشنایان داماد به خانه عروس حنا برده می شود و در آنجا دست و پای عروس رو حنا می گیرند و بعد از مراسم رقص و خواندن به زبان ترکی یا فارسی به خانه داماد بازمی گردند و بعد از صرف چای و شیرینی مجدد در خانه داماد نیز عده ای از جوانان مراسم هایی می گیرند و روز بعد با دعوت عده ای از دوستان و آشنایان داماد در منزل داماد ناهار را صرف و سپس بعد از ظهر داماد را به حمام می برند و بعد از برگشت و پاشیدن نقل و نبات و سکه بر سر داماد، داماد را به خانه می آورند و سپس برای آوردن عروس از خانه پدر عروس خود را آماده می نمایند. سپس ماشینی را که جهت آوردن عروس تهیه کرده آن را به صورتی تزیین می نمایند و جهت آوردن عروس حرکت می نمایند و می روند و تعدادی ماشین های دیگر که همراه با ماشین عروس معمول است می روند و عروس را می آورند.

رسم است که هنگام آوردن عروس جنسی را بدون اطلاع از خانه عروس همراه عروس می برند و همچنین رسم است که خانواده عروس جهیزیه هم تهیه می کنند که شامل کلیه لوازم زندگی و غیره است که یا همراه عروس می برند و یا قبل از بردن عروس جهیزیه را به خانه داماد می برند و همین طور یک دست لباس کامل همراه عروس می گذارند و لباس محلی رامیانی را که حتما همراه جهیزیه عروس به خانه داماد ببرند و بعد از اتمام مراسم عروسی فردای آن روز مراسم سوم می گیرند و در این روز عده ای از نزدیکان، دوستان و اقوام عروس و داماد هدایایی تهیه و در این روز به خانه داماد برده و تحویل عروس و داماد می نمایند و مراسم تمام می شود.

ترکمن، رامیان، مراسم، عزاداری

مراسم عزا و عزاداری نیز به این صورت است که در ماه محرم به مدت دوازده روز عزاداری و از شب پنجم به بعد دسته های سینه زنی حرکت می کنند و از هر مسجدی که باشد به کلیه مساجد سطح شهر می روند و سپس برمی گردند و همچنین علم و نخل را می بندند و در روز عاشورا و تاسوعا با آوردن علم ها و نخل عزاداری و نیز اسبی را هم که که دستمال و چادر شب های زیادی به او بسته و یک پارچه به رنگ قرمز خال خالی روی آن انداخته و به آن ذوالجنان می گویند که به تعبیر اسب حضرت ابا عبدالله است به اوج می رسد. دسته های سینه زنی به طریق مخصوص و کفن پوش های قرمز و سبز در سطح شهر نوحه و مرثیه خوانی می نمایند و سپس در آخر در یک نقطه شهر (فلکه دوم) جمع و در آنجا یکی از روحانیون سخنرانی می نماید و مراسم تمام می شود، ضمنا در کلیه شب ها در همه مساجد شام هم می دهند و سخنرانی و نوحه خوانی برقرار است و در شب یازدهم نیز شام غریبان می گیرند و دیگر عزاداری در ماه مبارک رمضان هم در مساجد برقرار است. در شب ها در مساجد سحرخوانی و دعای سحر و دعای ماه مبارک رمضان خوانده می شود و سخنرانی توسط روحانیون انجام می گیرد و در شب های احیا نیز عزاداری به اوج خود می رسد و عده ای نیز احیا در مساجد بیدار می مانند و به خواندن دعا و قرآن مشغول می باشند.

در مراسم فوت فردی نیز عزاداری در منزل و مسجد جهت متوفی می گیرند. بعد از تشییع جنازه و دفن فردی که مرحوم شده جهت فاتحه خوانی به منزل متوفی مراجعه و بعد مراسم سوم و هفتم و چهلم و سال جهت متوفی می گیرند و کلیه اقوام و خویشان و دوستان و غیره گرد هم می آیند و مجلس ترحیم طبق معمول می گیرند و اکثر مراسم های فوق در مساجد و حسینیه در سطح شهر انجام می شود.