فارس، بیرجند، بازی ها

فارس، بیرجند، بازی ها، از گُلاب گُله رَسید              

تعداد: دو گروه

جنس: هردو

گروه سنی: کودکان

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: بازیکنان به دو گروه تقسیم می شوند و هر گروه برای خود یک استاد انتخاب می کند. استادها کنار هم می ایستند و افراد هر گروه با فاصله از استاد خود روی زمین می نشینند. دو استاد روی نام یک گل یا میوه توافق می کنند و بعد به بازیکنان می گویند: «از گلاب گل رسیده» و بازیکنان سوال می کنند: «چه جور گُله سردرختی یا پا درختی؟» استادها با زیرکی پاسخ می دهند، هر دسته حق دارد یک سوال کند، اگر توانست کسی نام گل را حدس بزند استادها می گویند: «بگیر و بتاز». آن وقت آن دسته ای که یکی از افرادش نام گل را حدس زده است باید بدود و بر پشت افراد دیگر گروه سوار شود و تا محلی که قبلاً تعیین شده سواری بگیرد. سپس بازیکنان به محل اول خود بر می گردند و بازی از سر گرفته می شود.

قزل ایاغ، 245: 1379

فارس، بیرجند، بازی ها، گلُمبه کلیچه             

تعداد: 2 نفر (این بازی می تواند با تعداد بیشتری که دو به دو می شوند هم صورت بگیرد)

جنس: هردو

گروه سنی: کودکان

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: دو نفر پشت به هم می کنند و پشت های خود را به هم می چسبانند و دستهایشان را از زیر به هم حلقه می کنند و به نوبت یکی از آنها، آن دیگری را از زمین بلند می کند و می گوید «کُلمبه» سپس او را زمین می گذارد و این بار نوبت دیگری است که او را بلند کند و بگوید «کلیچه» بازی به همین ترتیب تا زمان دلخواه ادامه پیدا می کند. توضیح اینکه «کلمبه و کلیچه» دو نان محلی گرد و ضخیم است.

قزل ایاغ، 266: 1379

فارس، بیرجند، بازی ها، لَپّر بزی          

نام دیگر بازی: تیل به تیل

تعداد: 2 نفر

جنس: هر دو

اشیاء: سنگ (سه عدد)

گروه سنی: کودکان

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: ابتدا یک سنگ گرد به اندازۀ تخم مرغ که آن را نُبیک (bonik) (تخم مرغی که زیر مرغ می گذارند) می نامند و دو سنگ پهن که لپر خوانده می شود، پیدا می کنند. دایره ای روی زمین می کشند و نُبیک را در وسط دایره قرار می دهند. سپس خطی در 10 – 20 متری محلی که نبیک را قرار داده اند می کشند و هر یک از بازیکنان پشت این خط قرار می گیرد و لَپر خود را به طرف نُبیک پرتاب می کند. اگر به آن نخورد نفر بعدی سعی می کند . اگر لپر او به نبیک خورد ناچار نبیک را از جای خود به جای دیگری پرتاب می کند که در اینصورت فاصلۀ محل اولیه نبیک را تا محلی که پرتاب شده اندازه می گیرند. اگر فاصله به ده قدم برسد پرتاب کنندۀ لپر برنده است. برنده سنگ را روی پای خود می گذارد و با تمام قدرت پرتاب می کند و خود عقب عقب به طرف محل اولیۀ نبیک برمی گردد. نفر بازنده هم می دود و سنگ نبیک را بر می دارد و به طرف محل اولیه می دود. زمانی که دو بازیکن به هم می رسند از همان جا برنده ، سوار بازنده می شود تا به محل نبیک برسند. گاه صرفاً شرط بندی می کنند که هر کس زودتر توانست صد قدم نبیک را پرت کند، برندۀ مقداری پول است. در گناباد دو بازیکن با پرتاب های خود سعی می کنند یکدیگر را بزنند. گاه در روی آب هم این بازی را می کنند. سنگ هر کس چند بار روی آب بخورد برنده است.

قزل ایاغ، 271: 1379