لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان
نویسنده سفرنامه لرستان، لرها را در بغداد هم دیده بود و آنها در آنجا شال به کمر می بستند تا لباس متفاوتی را که بر تن داشتند، ثابت نگهدارد. آنها دور کلاه نمدی خود عمامه می بستند. لُرهای پشتکوه زیباترین ساکنان بغداد بودند. در شهر بغداد آنها نمایش های تئاتری سالانه برگزار می کردند و طی آن یا کت مخمل می پوشیدند و شال و خنجر به کمر می بستند، یا عمامه های منگوله دار بر سر می گذاشتند و کت نمدی سفید می پوشیدند و کلاه مخروطی شکل نوک تیزی که نشانگر روستاییان و گله داران بود، بر سر می گذاشتند.
شهشهانی، 182: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان
در مناطق لُر کوچک یا منطقۀ کردستان که با سرحدات غربی ایران هم مرز است، مردان به شلوارهای گشادشان معروف بودند و کلاه هایشان مخروطی شکل بود.
شهشهانی، 181: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان
توصیفی که از لباس مردان به عمل آمده، به شرح زیر است: یک مرد سالخورده پیراهن خاکستری و شلوار کوتاه می پوشید. مرد دیگری با شلوار گشاد و کت راه راه سیاه رنگ و عمامۀ ابریشمی دیده شده بود. روستاییان معمولی تنباکو و چپق خود را در شال کمرشان می گذاشتند. چنین به نظر می رسد که آنچه پیوسته به عنوان لباس متحدالشکل آنها در گزارشات آمده است، به رغم تنوعی که داشت، شلوارهای گشاد و عمامه هایشان است. کت این افراد عمدتاً سفیدرنگ بود و آستین ها تا آرنج، چاک داشت؛ کلاه نمدی سفید و تنگی بر سر می گذاشتند و موهای خود را آزادانه در زیر آن رها می کردند.
شهشهانی، 182: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان، شلوار
مردان شلوار گشاد می پوشیدند و افراد طبقات پایین تر که در مزارع کار می کردند، شلوارهای کوتاهی که قسمتی از ساق پایشان را می پوشاند، بر تن می کردند.
شهشهانی، 181: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان، کت
اهالی منطقه، کت های مختلفی می پوشیدند. مردان هم از ژاکت پشمی با طرح کشمیر و هم از کت مخمل استفاده می کردند. چوپان ها و گله داران معمولی هم کت نمدی سفید می پوشیدند. گفته می شود که کت بلند و در اکثر مناطق کت بلندِ زرد رنگ، در سلسله مراتب اجتماعی نشانۀ رفعت درجه و مقام بود. مردان کت بلند قرمز هم می پوشیدند، یک کت بلند رنگارنگ به نویسنده هدیه داده بودند که آن را به همراه عبای قهوه ای رنگی می پوشید.
شهشهانی، 182: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان، کلاه
روستاییان کلاه نمدی بر سر می گذاشتند و ظاهراً مدتها از آن استفاده می کردند. مهاجمان کلاه سفید بر سر می گذاشتند تا به هنگام عبور از میان تپّه های سنگی منطقه، دیده نشوند.
شهشهانی، 181: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان، گیوه
مردان گیوه به پا می کردند و بالا پوششان از جنس نخ سیاه یا نمد سفید بود. قیمت گیوۀ آنها هفت قران بود و این امکان وجود داشت که اندازۀ گیوه را تغییر بدهند تا قالب پایشان شود. راه رفتن با کفش در کوهستانهای صخره ای لرستان کار دشواری بود و کفش مدت کوتاهی بیشتر دوام نمی آورد و به همین دلیل گیوه مورد توجه قرار می گرفت. چرم تخت گیوه از هر طرف 25/1 سانتیمتر بزرگتر از رویۀ آن بود و رویۀ گیوه به آن دوخته می شد و همین امر موجب محافظت بیشتر گیوه می شد. پسر جوانی بود که از نخ پشمی رویۀ گیوه می بافت.
شهشهانی، 182- 181: 1396
لر، لر کوچک، عشایر، پوشاک، مردان، عمامه
بر سر گذاشتن عمامۀ عربی نیز، نشانۀ نزدیکی به عراق بود. عمامۀ بزرگ هم نماد مقام و موقعیت ممتاز بشمار می رفت، چنانکه منشی رییس منطقه نیز عمامۀ بزرگ بر سر می گذاشت. سادات منطقه عمامۀ سبز بر سر می گذاشتند یا حمایلی می بستند که شجره نامۀ آنها را نشان می داد.
شهشهانی، 182: 1396
تهران،بزرگراه شهید چمران بلواردانشجو،دانشگاه شهید بهشتی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه علوم اجتماعی
طراحی شده با افتخار توسط آژانس توسعه کسب و کار پرواز
