لر، لر کوچک، کوهدشت، بازی ها

لر، لر کوچک، کوهدشت، بازی ها، شاه وزیرکی    

تعداد: گروهی

جنس: هر دو

اشیاء: یک قوطی کبریت

محل اجرا: فضای بسته

زمان اجرا: شب نشینی ها

نحوه بازی: ابتدا سطوح مختلف کبریت را نامگذاری می کنند. روی کبریت «شاه»، طرف مقابل آن «وزیر»، پهلوی کبریت (قسمت گوگردی آن) «دزد»، طرف مقابل آن «نمک فروش» و دو وجه کوچک کبریت را « هف سال شاه» و  «هفت سال وزیر» نامگذاری می کنند. بازیکنان به ترتیب کبریت را به هوا پرتاب می کنند تا شاه، وزیر و دزد را در بازی مشخص کنند. فردی که دزد می شود بلافاصله توسط وزیر دستگیر می شود تا شاه دستور مجازات او را بدهد و وزیر به خاطر جرمش او را مجازات بکند. در بین نقش ها «نمک فروش» نقشی است که فرد نه به جایی می رسد و نه مورد مجازات قرار می گیرد. فردی که «هفت سال شاه» بیاورد به این معناست که تا هفت دور شاه خواهد بود و هر دور که بازی انجام می شود، یک سال از شاهی وی کم می شود. در این میان اگر کسی شاه بیاورد، باز هم یک سال از شاهی او کم می شود. اما اگر کسی «هفت سال شاه» را در بازی به دست آورد، نقش شاه قبلی را کاملاً خنثی می کند و خود برای مدت یک دوره در بازی شاه می شود. در مورد کسی که «هفت سال وزیر» را بیاورد نیز همینطور عمل می شود. اگر وزیر بدون اجازۀ شاه کسی را مجازات کند دوبرابر آن جرم را تحمل می کند و اگر کسی از فاصلۀ کمی کبریت را پرتاب کند، خطا محسوب شده و شاه برای او مجازات تعیین می کند.

قزل ایاغ، 620: 1379

لر، لر کوچک، کوهدشت، بازی ها، شکار و شکارچی

تعداد: 4 نفر

جنس: پسران

اشیاء: چهار تکه کاغذ کوچک

گروه سنی: 12-14 سال

محل اجرا: فضای بسته

نحوه بازی: ابتدا به تعداد بازیکنان تکه های کوچک کاغذ را آماده می کنند. روی سه تای آنها کلمه «شکار» و روی کاغذ چهارمی کلمه «شکارچی» را می نویسند. یکی از بازیکنان کاغذهای مچاله شده را به هوا پرتاب می کند و هر کدام یک کاغذ را برمی دارند. مسلماً یکی از بازیکنان شکارچی است ولی هیچ کدام نمی دانند چه کسی است. چهار نفر به چشمهای هم نگاه می کنند. فردی که شکارچی است، طوری که دیگران متوجه نشوند،  به دو نفر از بازیکنان چشمک می زند و این به آن معناست که آن دو نفر به وسیلۀ شکارچی کشته شده اند و از آن به بعد دیگر کاری نکرده و ساکت می نشینند و حرف نمی زنند. از دو نفر باقی مانده، آنکه «شکار» است به دیگری (شکارچی) مظنون می شود و مچ دست او را می گیرد و او هم می گوید که شکارچی است و در نتیجه فردی که به موقع اقدام کرده و شکارچی را شناخته، برندۀ بازی می شود و از شکارچی سواری می گیرد. اگر فردی که مچ می گیرد نادرست به کسی شک کرده باشند، مجبور است سواری بدهد.

قزل ایاغ، 620: 1379

لر، لر کوچک، کوهدشت، بازی ها، گلومایه

تعداد: 2-6 نفر

جنس: هر دو

اشیاء: یک عدد گلو (گوی)

گروه سنی: جوانان

محل اجرا: فضای باز

زمان اجرا: اواخر زمستان

نحوه بازی: هر یک از بازیکنان باید یک عدد گلو (گوی) و یک عدد مایه (چاله) داشته باشد. در بازی دونفره بازیکنان باید دو گلو (گوی) داشته باشند، اما در تعداد مایه ها آزادند. گلو، از سنگهای سخت که در اصطلاح کلی به آنها شمامه و یا برّک می گویند ساخته می شود، یعنی سنگ را به صورت گوی هایی با قطر 2-5/2 سانتیمتر و وزن حدود 90 گرم درمی آورند. مایه ها هم چاله های کوچکی هستند که به فاصلۀ 5/1 متر از یکدیگر در یک ردیف کنده می شوند. بازیکنان به دو گروه تقسیم می شوند. نفرات دو گروه به صورت یک درمیان در محلی به نام « لوزو» (مبدا بازی) می ایستند. گلوله ها را در حالتی که کف یک دستشان روی زمین و گلو در انتهای سبابۀ آنها قرار دارد، با انگشت وسط دست دیگر به طرف جلو غلت می دهند. اگر گلوی هر نفراز هر گروه وارد مایه شود، یک امتیاز به نفع آن گروه محسوب می شود. بعد از آنکه همۀ افراد دو گروه گلوی خود را از مبدأ به طرف زمین بازی غلتاندند، نوبت به اولین بازیکنی می رسد که بازی را شروع کرده بود. دراین مرحله او باید گلوی خود را به طرف مایه غلت دهد تا شاید آن را اشغال کرده و جواز اشغال دیگر مایه ها را نیز بگیرد. اگر در این کار موفق شود، می تواند به طرف مایه و یا گلویی که نزدیکتر است، گلوی خود را غلت بدهد و در صورت موفق بودن باز هم تا زمانی که ناکام شود، می تواند بازی را در دست داشته باشد. باید توجه داشت که نوبت به صورت گروهی نیست بلکه به صورت یک درمیان از دو گروه می باشد. در این بازی اشغال مایه یک امتیاز و زدن «چق» که همان زدن به گلوی افراد گروه مقابل است نیز یک امتیاز دربردارد. در پایان امتیاز گروه ها را شمارش می کنند و گروهی که زودتر امتیازاتش به حد نصاب رسیده باشد، برنده خواهد بود. در این بازی ممکن است در هر نوبت که بازی را از «لوزو» شروع می کنند. گاه ممکن است نوبت به همۀ افراد نرسد و تمام مایه ها اشغال شوند و افراد دیگر مایه برای بازی نداشته باشند و در نتیجه هیچ کدام از گروهها به حد نصاب نرسند، در این صورت نوبت دیگری را شروع می کنند گاه ممکن است پس از بیست بار هم امتیازات به حد نصاب نرسد. به هر صورت باید بازری را آنقدر ادامه دهند تا یکی از دو گروه برنده شود.

قزل ایاغ، 629: 1379