کرد، تیکوه (دیواندره)، بازی ها

کرد، تیکوه (دیواندره)، بازی ها، مِن شُوانَه هَی هَی کرِم (من چوپان هی هی کن هستم)

تعداد: گروهی ( تا 20 نفر)

جنس: هر دو

نقش ها: چوپان، گرگ و گوسفند

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: یکی از بازیکنان به عنوان استاد (سردار) انتخاب می کنند. سپس هر یک از بازیکنان برای خود نامی انتخاب می کند مانند: قوری، سینی، نعلبکی و .. برای انتخاب گرگ به این ترتیب عمل می کنند که پس از آنکه بازیکنان نام های خود را انتخاب کردند، استاد تکه چوبی در دست می گیرد و به طرف بازیکنان که در یک صف ایستاده و دستان خود را در پشت حلقه کرده اند، می آید. استاد چوب را در دست یکی از آنها می گذارد و خود به جلوی صف می آید. بازیکنان چوب را طوری که استاد متوجه نشود دست به دست می گردانند و استاد هم به این ترتیب شروع به سوال کردن از بازیکنان می کند: قوری، چوب را چه کردی؟ (به سنجد دادم). سنجد، آن را چه کردی؟ (دادم به کاسه). کاسه آن را چه کردی؟ (دادم به سینی) … و به همین ترتیب استاد ادامه می دهد تا می رسد به بازیکنی که نتوانسته چوب را رد کند و گیرافتاده است (مثلاً پیاله) که در نتیجه می گوید: «آن را به خاک بردن از دستم افتاد و شکست» و همین بازیکن گرگ می شود. در این هنگام گرگ در یک طرف می ایستد و گوسفندها و بره ها هم در طرف دیگر در یک طرف صف می ایستند و از پشت لباس یکدیگر را محکم می گیرند. چوپان هم در جلو گوسفندها قرار می گیرد. گرگ مرتب می گوید: «من گرگه کی گله برم» و چوپان هم جواب می دهد: «من شوانه کی هی هی کرم». گوسفندها هم مرتب به این طرف و آن طرف می روند تا از حملۀ گرگ در امان باشند. اما با حمله های گرگ یک یک گرفته می شوند و به گوشه ای برده می شوند. پس از اینکه تعداد گوسفندهای ربوده شده زیاد شد، آنها را دایره وار روی زمین می نشانند و گرگ و چوپان توافق می کنند که به روش «پاک و چپل» (نوعی پشک انداختن) آنها را از یکدیگر جدا سازند. به این ترتیب که هر گوسفندی جواب درست بدهد او را رها می کنند و در مورد بقیه سرشان را به هم می کوبند و سپس آنها را آزاد می سازند.

قزل ایاغ، 505: 1379