کرد، میدان کلیایی (سنقر)، بازی ها

کرد، میدان کلیایی (سنقر)، بازی ها، قلای مِنه و توچَه (قلعه مال من است به تو چه مربوط است)

تعداد: دو گروه

جنس: دختران

اشیاء: دو کومه لاس (تپاله)

گروه سنی: کودکان

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: بازیکنان به دو گروه تقسیم می شوند. هر گروه یک کومه لاس (تپاله) را به عنوان قلعۀ خود انتخاب می کنند و دورش حلقه می زند. آنگاه دو گروه به سمت قلعه های گروه مقابل خود حرکت کرده می خوانند: قلای مِنَه و تَو چَه ، قلای منه و تو چه و به همین ترتیب مرتب جای خود را عوض کرده و گرد کومه لاس دور می زنند و دم می گیرند تا خسته شوند.

قزل ایاغ، 484: 1379

کرد، میدان کلیایی (سنقر)، بازی ها، مانگار و کل

تعداد: 2 نفر

جنس: هر دو

اشیاء: دو عدد چوب یک متری

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: یکی از دو بازیکن چوب خود را هوا پرتاب می کند و می گوید: مانگاو دِ پرم و کلا (ماده گاوی دارم که فحل است)، کل گای نیه گلی بیا (گاو فحلی نیست که آن را فحل بدهد) بازیکن دوم که سعی می کند چوب خود را طوری پرت کند که چوب اولی را در هوا بزند، در همان حال جواب می دهد: باوبِخَه ری تا کَلی بیام (بیا بندازش تا فحلش بدهم) اگر چوب بازیکن دوم در هوا به چوب اولی اصابت کند، بازیکن دوم سوار اولی می شود و مسافتی را که قبلاً شرط بسته اند از او سواری می گیرد. در صورتی که چوب دومی به چوب اولی اصابت نکند، بازیکن اول چوب خود را روی زمین قرار داده و بازیکن دوم از مسافتی دور با چوب خود آن را نشانه گیری می کند. این بار هم همان عبارت های ذکر شده بین آن دو رد و بدل می شود. در صورت اصابت چوب دومی به چوب اولی، نفر دوم از اولی سواری می گیرد. در شرایطی که چوب دومی به اولی چه در هوا و چه در زمین اصابت نکند، دو بازیکن جای خود را عوض می کنند.

قزل ایاغ، 504: 1379