کرد، میریان (روانسر)، بازی ها

کرد، میریان (روانسر)، بازی ها، ساوله، ساوله

نام بازی دیگر: چَرچَر (چریدن، علف خوردن) (روستای قمشه، کرمانشاه)

تعداد: 10 – 12 نفر

جنس: هر دو

محل اجرا: فضای باز

نحوه بازی: یک نفر از بازیکنان به حکم پشک در وسط زمین بازی قرار می گیرد. بازیکنان دیگر باید دست خودشان را به او زده و فرار کنند. او هم باید آنها را دنبال کند. هر کدام از آنها را که گرفت باید بلافاصله بگوید: «ساوله» اگر نگوید یا دیرتر بگوید می سوزد و باید در وسط زمین بازی قرار بگیرد. بازی به همین ترتیب ادامه می یابد.

نوع دیگری از این بازی چِرچِر نام دارد و فرق آن با بازی «ساوله» این است که اگر کسی به نفر وسط بازی بزند باید اورا بگیرد.

قزل ایاغ، 476: 1379

کرد، میریان (روانسر)، بازی ها، گوراو

تعداد: 4 – 10 نفر

جنس: هر دو

گروه سنی: کودکان – بزرگسالان

اشیاء: یک جفت جوراب (به تعداد بازیکنان)، یک سکه 5 ریالی، مقداری خوراکی

محل اجرا: فضای بسته

نحوه بازی: هر یک از بازیکنان مقداری خوراکی مانند آجیل، گردو، انار و غیره آورده و در کناری می گذارند. جوراب ها هم کنار هم قرار می دهند. آنگاه به دو گروه تقسیم می شوند و هر یک برای خود یک استاد انتخاب می کنند. سپس پشک انداخته و گروه برنده را مشخص می کنند. استاد این گروه یک سکه پنج ریالی برداشته و آن را به طور پنهانی زیر یکی از جوراب ها می گذارد. حال گروه دوم باید بگوید که سکه زیر کدام جوراب است. اگر گروه دوم پاسخ صحیح بدهد، برنده شده و صاحب همۀ خوراکی های خریداری شده می شود و در غیر اینصورت نوبت به گروه دیگر می رسد که استاد آنها سکه را پنهان کند.

قزل ایاغ، 500: 1379